Διάβασα τώρα το άρθρο του carandmotor που ανέβασε ο dap και η αλήθεια είναι ότι κάτι δεν κολλάει στην ιστορία...
Ας υποθέσουμε ότι το έργο εκτιμήθηκε ότι ήταν αξίας Χ€ μικρότερο ή ίσο των 30.000€. Η διαδικασία που ακολουθείτε είναι η εξής: Πρωτογενές αίτημα της αρμόδιας υπηρεσίας προς αυτόν ή αυτήν που προΐσταται, αφού έχει δόση την έγκριση της και η αρμόδια οικονομική υπηρεσία.
Βάσει της προ έγκρισης ετοιμάζονται τα σχετικά έγγραφα, όπως αποφάσεις, προκήρυξη - πρόσκληση. Μόλις μπουν υπογραφές γίνεται κανονικά και η δέσμευση του ποσού (στο σενάριο Χ€) στον προϋπολογισμό .
Προσκαλούνται οι υποψήφιοι ανάδοχοι, που μπορεί να είναι γνωστοί φίλοι ή άσχετοι. Αυτός με την μικρότερη προσφορά κερδίζει και συμβασιοποιεί στο ποσό της προσφοράς, που σημειωτέον είναι μικρότερο ή ίσο του σεναρίου μας Χ€.
Μπορεί τότε να αλλάξει και η δέσμευση στο ποσό της σύμβασης.
Ο ανάδοχος πραγματοποιεί το έργο και με την ολοκλήρωση του κόβει τιμολόγιο, θεωρητικά σύμφωνα με όσα ορίζονται στην σύμβαση.
Η επιτροπή παραλαβής πιστοποιεί ότι το έργο είναι σύμφωνο με τις προδιαγραφές που αναφέρονται στην προκήρυξη-πρόσκληση και σύμβαση, και ακολουθεί η πληρωμή.
Αν τιμολογήσει παραπάνω από αυτό που έχει συμφωνηθεί, προφανώς και θα πληρωθεί αυτό που έχει συμφωνηθεί και τίποτα παραπάνω.
Αν η επιτροπή έκρινε ότι το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι σύμφωνα με τις προδιαγραφές, άτυπα μπαίνουν σε μία διαδικασία να έρθει το έργο εκεί που πρέπει, βάσει των προδιαγραφών που έχουν γίνει δεκτές από τον ανάδοχο. Αν το έργο δεν πληροί τις προδιαγραφές, ο ανάδοχος δεν πληρώνεται, αν πληροί μέρος τους πληρώνεται λιγότερο.
Οπότε εδώ έχουμε ένα θέμα με τον ανάδοχο. Δύσκολο ένας υπάλληλος να κολλήσει χωρίς λόγο.
Από την άλλη αν έχει γίνει επέκταση του τιμήματος της σύμβασης, τίθεται σοβαρό ζήτημα κάτω από πιες προϋποθέσεις έχει γίνει αυτό. Πιθανολογώ ότι κάτι τέτοιο έχει γίνει... Και εγώ στην θέση του υπαλλήλου δεν υπήρχε περίπτωση να βάλω την υπογραφή μου
www.iefimerida.gr
