Το έφερε η τύχη να βρίσκομαι για 2 ημέρες στο Βερολίνο και φυσικά, δεν παρέλειψα να επισκεφθώ το υπέροχο Classic Remise, με τα συνεργεία μέσα του (όπως το γνωστό μας Atelier) να δουλεύουν συνεχώς στα υπέροχα κλασσικά των κατόχων τους.
Είδα πάρα πολλά αυτοκίνητα, πολλά από τα οποία απομυθοποιήθηκαν σχεδιαστικά μπροστά στα μάτια μου. Τα σύγχρονα "hypercars" (LaFerrari, Bugatti Veyron, Ferrari Enzo) από κοντά μου φάνηκαν άθλια σχεδιαστικά. Η μαύρη Aventador SVJ που θα δείτε παρακάτω είναι απλώς ό,τι πιο εξωφρενικό υπάρχει... Επίσης άσχημη εντύπωση μου έκανε και η Gullwing. Δεν πλησιάζει ούτε στο ελάχιστο τη λεπτότητα των γραμμών μίας E-type.
Πολλά αυτοκίνητα τα συνοδεύει περισσότερο μίας φήμη, ένας μύθος (σαν κάτι "μαϊμού", μεγάλους επιστήμονες που βραβεύονται και προβάλλονται για χρόνια και απαχόλησαν πρόσφατα την επικαιρότητα...). Για άλλη μια φορά κατάλαβα τη μοναδικότητα των αγαπημένων μας Citroen.
Τα δικά μου "highlights": H GS Birotor βέβαια που έχει πάρει σειρά για αναπαλαίωση στο Atelier (δεν είχε ούτε μία CX), η μονοφάναρη DS του '57 (με 155000 ευρώ δική σας!), η υπέροχη BMW 507 (αυτή ήταν πραγματικά ευχάριστη έκπληξη για εμένα), η Ferrari 575M (ακολουθεί σχεδιαστικά την παλιά σχολή με τη μακριά μούρη - υπέροχη!), η Aston Martin Vantage που δε φαίνεται και η άσπρη Countach QV! (δεν είχα ξαναδεί στη ζωή μου - ποιος έβαλε κόκκινο φανάρι φρένου στην αεροτομή της, τη οποίας η μπογιά επίσης έχει σκάσει. Γενικά φαινόταν ότι είναι ποιοτικά σαν ένα πολυτελές Φίατ... αλλά υπέροχη!). Και η εκπληκτικής ομορφιάς απλότητα του σχεδίου της Diablo (η ευφυΐα του Gandini).
Ζητώ συγνώμη για κάποιες φωτογραφίες, τα αυτοκίνητα ήταν πίσω από τζαμαρίες και δεν φαίνονταν σχεδόν καθόλου.
Είδα πάρα πολλά αυτοκίνητα, πολλά από τα οποία απομυθοποιήθηκαν σχεδιαστικά μπροστά στα μάτια μου. Τα σύγχρονα "hypercars" (LaFerrari, Bugatti Veyron, Ferrari Enzo) από κοντά μου φάνηκαν άθλια σχεδιαστικά. Η μαύρη Aventador SVJ που θα δείτε παρακάτω είναι απλώς ό,τι πιο εξωφρενικό υπάρχει... Επίσης άσχημη εντύπωση μου έκανε και η Gullwing. Δεν πλησιάζει ούτε στο ελάχιστο τη λεπτότητα των γραμμών μίας E-type.
Πολλά αυτοκίνητα τα συνοδεύει περισσότερο μίας φήμη, ένας μύθος (σαν κάτι "μαϊμού", μεγάλους επιστήμονες που βραβεύονται και προβάλλονται για χρόνια και απαχόλησαν πρόσφατα την επικαιρότητα...). Για άλλη μια φορά κατάλαβα τη μοναδικότητα των αγαπημένων μας Citroen.
Τα δικά μου "highlights": H GS Birotor βέβαια που έχει πάρει σειρά για αναπαλαίωση στο Atelier (δεν είχε ούτε μία CX), η μονοφάναρη DS του '57 (με 155000 ευρώ δική σας!), η υπέροχη BMW 507 (αυτή ήταν πραγματικά ευχάριστη έκπληξη για εμένα), η Ferrari 575M (ακολουθεί σχεδιαστικά την παλιά σχολή με τη μακριά μούρη - υπέροχη!), η Aston Martin Vantage που δε φαίνεται και η άσπρη Countach QV! (δεν είχα ξαναδεί στη ζωή μου - ποιος έβαλε κόκκινο φανάρι φρένου στην αεροτομή της, τη οποίας η μπογιά επίσης έχει σκάσει. Γενικά φαινόταν ότι είναι ποιοτικά σαν ένα πολυτελές Φίατ... αλλά υπέροχη!). Και η εκπληκτικής ομορφιάς απλότητα του σχεδίου της Diablo (η ευφυΐα του Gandini).
Ζητώ συγνώμη για κάποιες φωτογραφίες, τα αυτοκίνητα ήταν πίσω από τζαμαρίες και δεν φαίνονταν σχεδόν καθόλου.
