Λίγο αργοπορημένος στο πάρτυ, αλλά να αναφέρουμε και κάτι που δεν αναφέρθηκε: τα στεγανοποιητικά.
Όπως γράφει άλλος φίλος πιο πάνω, διευκρινίζοντας τι "είδους" ανάμιξη εννοεί ο Μηνάς σ'αυτό που διάβασε,
προφανώς μιλάμε για ανάμιξη με άλλα υγρά υδραυλικών συστιμάτων. Όχι για το ίδιο LHM από διαφορετικές μάρκες.
Εγώ προτιμώ της Total, αλλά έχω βάλει ΚΑΙ Bendix, ΚΑΙ Bosch λείαν προσφάτως, και δεν παρατηρήθηκε καμία διαφορά.
Η πατέντα του LHM, απ'ότι διάβασα κάποια στιγμή σε ανύποπτο χρόνο, έχει λήξει, γι'αυτό και βλέπουμε να κυκλοφορεί και
από άλλες μάρκες. Απολύτως λογικό.
Το σημαντικό είναι να μην αναμιγνύεται με άλλα υδραυλικά υγρά, λόγω των στεγανοποιητικών.
Το υδραυλικό σύστημα των σιτροέν είναι σχεδιασμένο να στεγανοποιεί με λαστιχάκια, κι όχι μέταλλο με μέταλλο
όπως άλλα υδραυλικά συστήματα.
Αυτό όμως έχει το μειονέκτημα πως....τω καιρώ εκείνο...το LHM ήθελε διαφορετικά λαστιχάκια, και δε μπορούσαν να μπουν
κοινά λαστιχάκια. Τα λαστιχάκια για το LHM όμως, είτε συνεργάζονταν είτε ΔΕΝ συνεργάζονταν με άλλα υδραυλικά υγρά,
οπότε για να μη πάθουν τίποτα τα λαστιχάκια τα ορίτζιναλ, η σιτροέν έλεγε να μην μπαίνουν άλλα υδραυλικά υγρά.
Τουλάχιστο αυτή είναι η εικόνα που λαμβάνω εγώ.
Επειδή όμως για κάποιες εργασίες χρειάζεται να αποσυνδεθούν τα σωληνάκια του LHM,
γράφει η σιτροέν να μπουν καινούρια με την επανατοποθέτηση. Και άντε τώρα να βρεις καινούρια λαστιχάκια.
Από ebay που βρήκα για την έξοδο της ανλίας, για σωληνάκι 1/4", τα βρήκα στο 20-άρικο την πεντάδα
που έβγαινε το πιο φθηνό απ' όλα ανά τεμάχιο.
Γι' αυτό και τα πήρα (και τα λαστιχάκια, και στο κρανίο), και πήγα στο μηχανουργείο κι έκανα ανταπτοράκια,
και έβαλα καινούρια σωληνάκια υψηλής (ΚΑΙ χαμηλής), τεφλονένια με διπλό ανοξείδωτο πλέγμα,
με αντοχή σε 300 bar, και στεγανοποίηση εγγυημένη, είτε με λαστιχάκι Viton, είτε μέταλλο με μέταλλο.
Αρχικά άλλαξα το σωληνάκι της προσαγωγής στο Ταφ της αντλίας, και έγινε όλο από τεφλόν, εσωτ. διαμ. Φ10,
με ένα μικρό κομμάτι λαστιχένιο σωλήνα καυσίμου στην αρχή, (Φ12), για να συνδέεται με το δοχείο
και να καταλήγει σε ένα ρακόρ βιδωτό που έχει κολληθεί σε μια καμπύλη Φ15,
στην οποία έχει κολληθεί άλλο ένα κομμάτι χαλκοσωλήνα μισή ίντσα, για να μπαίνει όμορφα στο Ταφ.
Το ταφ μπήκε καινούριο από Γαλλία, ένα πενηντάρικο, από αυτό το site:
Και επειδή δε γινόταν να στηριχτεί αλλιώς, αναγκαστικά στερεώθηκε στην εξάτμηση με ένα σφηκτήρα,
αφού πρώτα μονώθηκε με θερμοσυστελλόμενο, μια πρώτη στρώση ταινία υαλονήματος, μετά ένα κομμάτι λαστιχένιο σωλήνα Φ19,
και πάνω από τον λαστιχένιο σωλήνα, άλλη μια στρώση ταινία υαλονήματος, για απόλυτη μόνωση.
Σε περίπτωση αφαίρεσης, απλά ξεσφύγκουμε τον σφυγκτήρα.
Οι στρώσεις ταινίας υαλονήματος είναι πιασμένες με δικούς τους σφυγκτήρες.
Στην έξοδο της αντλίας, βγήκε το σιδερένιο σωληνάκι με το λαστιχάκι του, και μπήκε ανταπτοράκι,
ένας μαστός, που βγάζει από τη μια σπείρωμα Μ12 x1,25, και από την άλλη εξωτερικό σπείρωμα
ώστε να βιδώσει θυλικό ρακόρ νέου τύπου, με λαστιχάκι Viton, που κάνει άψογη στεγανοποίηση.
Από την άλλη πλευρά, που τερματίζει το σωληνάκι υψηλής στον ρυθμιστή πίεσης,
μπήκε κι εκεί ίδιος μαστός με Μ12x1,25, ώστε να βιδώσει και εκεί ίδιο ρακόρ, με την ίδια άψογη στεγανοποίηση.
Οι δε χαλκοροδέλες κάνουν μια χαρά δουλειά, και δε τρέχει τίποτα.
Για το σωληνάκι της υψηλής που φεύγει από τον ρυθμιστή, και πάει στην βαλβίδα,
(το επάνω στη φωτό)
εκεί πήρε ο μάστορας έναν συνδετικό μαστό με εξωτερικό σπείρωμα και στις δυο πλευρές,
και αρσενικό κώνο κι απ' τις δυο πλευρές,
και από την μια μεριά του έφτιαξε στον τόρνο σπείρωμα Μ9x1.25, ώστε να βιδώνει στον ρυθμιστή,
και από την άλλη βιδώθηκε το ρακόρ του σωλήνα, στεγανοποιώντας μέταλλο με μέταλλο.
Για την ιστορία, τα εργοστασιακά ρακόρ είναι σπείρωμα Μ9x1,25, και προφανώς είναι ίδια σε όλα τα υδροπνευματικά.
Εκτός ίσως απ'το C5, δε ξέρω.
Χαρακτιρηστικά μάλιστα, μετά από μένα, ήρθε στο ίδιο μαγαζί ακόμα ένας μάστορας,
για ένα παρόμοιο σωληνάκι υψηλής από Xantia.
Έφτιαξε ένα από τα σωληνάκια που πάνε στις μπουκάλες, που το είχε τσαλακώσει βγάζοντάς το.
Ο σωλήνας υψηλής ακολουθεί πλέον άλλη διαδρομή, και καταλήγει στην βαλβίδα ασφαλείας,
και από κει διανέμεται στα εξαρτήματα που χρειάζονται πίεση.
Και οι δυο σωλήνες είναι του ενός τετάρτου, υψηλής πίεσης, τεφλόν εσωτερικά με διπλό ανοξείδωτο πλέγμα εξωτερικά,
με αντοχή σε πίεση 300 bar (200bar λειτουργίας αν θυμάμαι καλά), που περάστηκαν εξωτερικά με θερμοσυστελόμενο,
και κομμάτια από λαστιχένιο σωλήνα Φ12 στα σημεία που ακουμπάνε στο σασί, για προστασία.
Πλέον με το καινούριο ταφάκι στην αντλία, και τους καινούριους σωλήνες υψηλής,
θεωρώ πως το σύστημα συμπεριφέρεται όπως έχει σχεδιαστεί, δηλαδή δεν χάνει την πίεσή του τόσο γρήγορα όσο πριν,
και με το που πάρει μπρος σηκώνεται εντός 10 δευτερολέπτων.
Μέχρι και τουλάχιστο 24 ώρες μετά την τελευταία λειτουρία, η πίεση δεν πέφτει κάτω από τα 60 bar,
που είναι η ελάχιστη πίεση για να ανάψει το λαμπάκι στο ταμπλό.
Στο βίντεο έχουν περάσει 18 - 19 ώρες από την προηγούμενη λειτουργία, και όπως βλέπουμε το λαμπάκι της πίεσης
δεν ανάβει, και μέχρι να κουνήσω την κάμερα προς τα πάνω, εντός 20 δευτερολέπτων,
έχει ήδη σηκωθεί, δεν το πρόλαβα.
Και η θερμοκρασία στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι ιδιαιτέρως χαμηλή, περί τους 4 - 5 βαθμούς,
και το αυτοκίνητο έμεινε ακίνητο όλη νύχτα. Και στα γύρω ορεινά έπεσε και λίγο χιονάκι...
Εκτός απ΄το θέμα στη μίζα, κατά τ'άλλα μια χαρά πήρε. Μάλλον θέλει λάδωμα η μίζα.
Για την ιστορία, το λάδι είναι 15-W50 κι όχι το συνιστόμενο 20-50.
Ένα άλλο θετικό που προέκυψε με τα νέα σωληνάκια, μόλις τοποθέτησα το δεύτερο σωληνάκι,
μετά τον ρυθμιστή, προς τη βαλβίδα ασφαλείας,
πλέον δεν ακούγεται τόσο δυνατά η βαλβίδα του ρυθμιστή πίεσης όταν σκάει.
Έχει γούστο τα σωληνάκια αυτά να παίρνουν τις διαστολές του υγρού με το σκάσιμο της βαλβίδας
και να απορροφούν μέρος του θορύβου.
Μετά βίας ακούγεται που σκάει. Αν είμαι πίσω από τ' αυτοκίνητο, σχεδόν δεν ακούγεται.
Μένει να δούμε πόσο θα αντέξουν και πως θα συμπεριφερθούν. Το κόστος και για τα δυο βγήκε ένα 70άρι,
μαζί με τα ρακοράκια και τη δουλειά του μάστορα.
Ένα άλλο θετικό είναι η ευκολία αφαίρεσης. Πλέον με τα ρακοράκια που έχουν μπει σε όλα τα σημεία,
ΚΑΙ στην προσαγωγή, ΚΑΙ στην έξοδο υψηλής από τον ρυθμιστή, ΚΑΙ στις επιστροφές από τον ρυθμιστή,
αλλά ΚΑΙ στο σωληνάκι της βενζίνης (φωτό προσεχώς),
καθίσταται πιο εύκολη η αφαίρεση και επανατοποθέτηση των σωλήνων, στην περίπτωση αφαίρεσης του κινητήρα.
Και επιπλέον δεν χρειάζεται να αγχώνεται ο μάστορας με το σφίξιμο των εργοστασιακών ρακόρ,
τα οποία πρέπει να σφίγγουν ελαφρά χωρίς υπερβολές,
καθώς στεγανοποιούν με το λαστιχάκι και όχι μέταλλο με μέταλλο όπως τα καινούρια που τοποθετήθηκαν.
Πλέον η στεγανοποίηση είναι απλή υπόθεση, και δεν χάνεται κάθε φορά που αφαιρούνται οι σωλήνες.
Χαρακτηριστικά, το μανίσιο σωληνάκι υψηλής της αντλίας, ήταν κάργα σφιγμένο, και δεν ήμουνα και σίγουρος πως στεγανοποιούσε.
Το δε ταφάκι εισαγωγής, είχε αλλαχθεί κατά την άνοιξη του '21, και προφανώς μπήκε μεταχειρισμένο, και όχι καινούριο που του 'βαλα εγώ
(κατασκευής του 2018 παρακαλώ)
Το παλιό είχε ήδη κάνει εξωτερικές ρωγμές.
Το άλλο θετικό της υπόθεσης, είναι πως τα σωληνάκια τεφλόν, εκτός του ότι τα πάνε καλά με το LHM,
έχουν και υφή που διευκολύνει το λάδι να γλιστράει εσωτερικά, μειώνοντας ίσως τις εσωτερικές τριβές (λέμε τώρα...)
(Προσεχώς φωτογραφίες από το σωληνάκι της βενζίνης που μπήκε ανοξείδωτο.)
Έτοιμο για το ράλλυ Ντακάρ....
Όπως γράφει άλλος φίλος πιο πάνω, διευκρινίζοντας τι "είδους" ανάμιξη εννοεί ο Μηνάς σ'αυτό που διάβασε,
προφανώς μιλάμε για ανάμιξη με άλλα υγρά υδραυλικών συστιμάτων. Όχι για το ίδιο LHM από διαφορετικές μάρκες.
Εγώ προτιμώ της Total, αλλά έχω βάλει ΚΑΙ Bendix, ΚΑΙ Bosch λείαν προσφάτως, και δεν παρατηρήθηκε καμία διαφορά.
Η πατέντα του LHM, απ'ότι διάβασα κάποια στιγμή σε ανύποπτο χρόνο, έχει λήξει, γι'αυτό και βλέπουμε να κυκλοφορεί και
από άλλες μάρκες. Απολύτως λογικό.
Το σημαντικό είναι να μην αναμιγνύεται με άλλα υδραυλικά υγρά, λόγω των στεγανοποιητικών.
Το υδραυλικό σύστημα των σιτροέν είναι σχεδιασμένο να στεγανοποιεί με λαστιχάκια, κι όχι μέταλλο με μέταλλο
όπως άλλα υδραυλικά συστήματα.
Αυτό όμως έχει το μειονέκτημα πως....τω καιρώ εκείνο...το LHM ήθελε διαφορετικά λαστιχάκια, και δε μπορούσαν να μπουν
κοινά λαστιχάκια. Τα λαστιχάκια για το LHM όμως, είτε συνεργάζονταν είτε ΔΕΝ συνεργάζονταν με άλλα υδραυλικά υγρά,
οπότε για να μη πάθουν τίποτα τα λαστιχάκια τα ορίτζιναλ, η σιτροέν έλεγε να μην μπαίνουν άλλα υδραυλικά υγρά.
Τουλάχιστο αυτή είναι η εικόνα που λαμβάνω εγώ.
Επειδή όμως για κάποιες εργασίες χρειάζεται να αποσυνδεθούν τα σωληνάκια του LHM,
γράφει η σιτροέν να μπουν καινούρια με την επανατοποθέτηση. Και άντε τώρα να βρεις καινούρια λαστιχάκια.
Από ebay που βρήκα για την έξοδο της ανλίας, για σωληνάκι 1/4", τα βρήκα στο 20-άρικο την πεντάδα
που έβγαινε το πιο φθηνό απ' όλα ανά τεμάχιο.
Γι' αυτό και τα πήρα (και τα λαστιχάκια, και στο κρανίο), και πήγα στο μηχανουργείο κι έκανα ανταπτοράκια,
και έβαλα καινούρια σωληνάκια υψηλής (ΚΑΙ χαμηλής), τεφλονένια με διπλό ανοξείδωτο πλέγμα,
με αντοχή σε 300 bar, και στεγανοποίηση εγγυημένη, είτε με λαστιχάκι Viton, είτε μέταλλο με μέταλλο.
Αρχικά άλλαξα το σωληνάκι της προσαγωγής στο Ταφ της αντλίας, και έγινε όλο από τεφλόν, εσωτ. διαμ. Φ10,
με ένα μικρό κομμάτι λαστιχένιο σωλήνα καυσίμου στην αρχή, (Φ12), για να συνδέεται με το δοχείο
και να καταλήγει σε ένα ρακόρ βιδωτό που έχει κολληθεί σε μια καμπύλη Φ15,
στην οποία έχει κολληθεί άλλο ένα κομμάτι χαλκοσωλήνα μισή ίντσα, για να μπαίνει όμορφα στο Ταφ.
Το ταφ μπήκε καινούριο από Γαλλία, ένα πενηντάρικο, από αυτό το site:
Tube hydraulique
www.pieces-de-rechange-classic.com
Και επειδή δε γινόταν να στηριχτεί αλλιώς, αναγκαστικά στερεώθηκε στην εξάτμηση με ένα σφηκτήρα,
αφού πρώτα μονώθηκε με θερμοσυστελλόμενο, μια πρώτη στρώση ταινία υαλονήματος, μετά ένα κομμάτι λαστιχένιο σωλήνα Φ19,
και πάνω από τον λαστιχένιο σωλήνα, άλλη μια στρώση ταινία υαλονήματος, για απόλυτη μόνωση.
Σε περίπτωση αφαίρεσης, απλά ξεσφύγκουμε τον σφυγκτήρα.
Οι στρώσεις ταινίας υαλονήματος είναι πιασμένες με δικούς τους σφυγκτήρες.
Στην έξοδο της αντλίας, βγήκε το σιδερένιο σωληνάκι με το λαστιχάκι του, και μπήκε ανταπτοράκι,
ένας μαστός, που βγάζει από τη μια σπείρωμα Μ12 x1,25, και από την άλλη εξωτερικό σπείρωμα
ώστε να βιδώσει θυλικό ρακόρ νέου τύπου, με λαστιχάκι Viton, που κάνει άψογη στεγανοποίηση.
Από την άλλη πλευρά, που τερματίζει το σωληνάκι υψηλής στον ρυθμιστή πίεσης,
μπήκε κι εκεί ίδιος μαστός με Μ12x1,25, ώστε να βιδώσει και εκεί ίδιο ρακόρ, με την ίδια άψογη στεγανοποίηση.
Οι δε χαλκοροδέλες κάνουν μια χαρά δουλειά, και δε τρέχει τίποτα.
Για το σωληνάκι της υψηλής που φεύγει από τον ρυθμιστή, και πάει στην βαλβίδα,
(το επάνω στη φωτό)
εκεί πήρε ο μάστορας έναν συνδετικό μαστό με εξωτερικό σπείρωμα και στις δυο πλευρές,
και αρσενικό κώνο κι απ' τις δυο πλευρές,
και από την μια μεριά του έφτιαξε στον τόρνο σπείρωμα Μ9x1.25, ώστε να βιδώνει στον ρυθμιστή,
και από την άλλη βιδώθηκε το ρακόρ του σωλήνα, στεγανοποιώντας μέταλλο με μέταλλο.
Για την ιστορία, τα εργοστασιακά ρακόρ είναι σπείρωμα Μ9x1,25, και προφανώς είναι ίδια σε όλα τα υδροπνευματικά.
Εκτός ίσως απ'το C5, δε ξέρω.
Χαρακτιρηστικά μάλιστα, μετά από μένα, ήρθε στο ίδιο μαγαζί ακόμα ένας μάστορας,
για ένα παρόμοιο σωληνάκι υψηλής από Xantia.
Έφτιαξε ένα από τα σωληνάκια που πάνε στις μπουκάλες, που το είχε τσαλακώσει βγάζοντάς το.
Ο σωλήνας υψηλής ακολουθεί πλέον άλλη διαδρομή, και καταλήγει στην βαλβίδα ασφαλείας,
και από κει διανέμεται στα εξαρτήματα που χρειάζονται πίεση.
Και οι δυο σωλήνες είναι του ενός τετάρτου, υψηλής πίεσης, τεφλόν εσωτερικά με διπλό ανοξείδωτο πλέγμα εξωτερικά,
με αντοχή σε πίεση 300 bar (200bar λειτουργίας αν θυμάμαι καλά), που περάστηκαν εξωτερικά με θερμοσυστελόμενο,
και κομμάτια από λαστιχένιο σωλήνα Φ12 στα σημεία που ακουμπάνε στο σασί, για προστασία.
Πλέον με το καινούριο ταφάκι στην αντλία, και τους καινούριους σωλήνες υψηλής,
θεωρώ πως το σύστημα συμπεριφέρεται όπως έχει σχεδιαστεί, δηλαδή δεν χάνει την πίεσή του τόσο γρήγορα όσο πριν,
και με το που πάρει μπρος σηκώνεται εντός 10 δευτερολέπτων.
Μέχρι και τουλάχιστο 24 ώρες μετά την τελευταία λειτουρία, η πίεση δεν πέφτει κάτω από τα 60 bar,
που είναι η ελάχιστη πίεση για να ανάψει το λαμπάκι στο ταμπλό.
Στο βίντεο έχουν περάσει 18 - 19 ώρες από την προηγούμενη λειτουργία, και όπως βλέπουμε το λαμπάκι της πίεσης
δεν ανάβει, και μέχρι να κουνήσω την κάμερα προς τα πάνω, εντός 20 δευτερολέπτων,
έχει ήδη σηκωθεί, δεν το πρόλαβα.
Και η θερμοκρασία στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι ιδιαιτέρως χαμηλή, περί τους 4 - 5 βαθμούς,
και το αυτοκίνητο έμεινε ακίνητο όλη νύχτα. Και στα γύρω ορεινά έπεσε και λίγο χιονάκι...
Εκτός απ΄το θέμα στη μίζα, κατά τ'άλλα μια χαρά πήρε. Μάλλον θέλει λάδωμα η μίζα.
Για την ιστορία, το λάδι είναι 15-W50 κι όχι το συνιστόμενο 20-50.
Ένα άλλο θετικό που προέκυψε με τα νέα σωληνάκια, μόλις τοποθέτησα το δεύτερο σωληνάκι,
μετά τον ρυθμιστή, προς τη βαλβίδα ασφαλείας,
πλέον δεν ακούγεται τόσο δυνατά η βαλβίδα του ρυθμιστή πίεσης όταν σκάει.
Έχει γούστο τα σωληνάκια αυτά να παίρνουν τις διαστολές του υγρού με το σκάσιμο της βαλβίδας
και να απορροφούν μέρος του θορύβου.
Μετά βίας ακούγεται που σκάει. Αν είμαι πίσω από τ' αυτοκίνητο, σχεδόν δεν ακούγεται.
Μένει να δούμε πόσο θα αντέξουν και πως θα συμπεριφερθούν. Το κόστος και για τα δυο βγήκε ένα 70άρι,
μαζί με τα ρακοράκια και τη δουλειά του μάστορα.
Ένα άλλο θετικό είναι η ευκολία αφαίρεσης. Πλέον με τα ρακοράκια που έχουν μπει σε όλα τα σημεία,
ΚΑΙ στην προσαγωγή, ΚΑΙ στην έξοδο υψηλής από τον ρυθμιστή, ΚΑΙ στις επιστροφές από τον ρυθμιστή,
αλλά ΚΑΙ στο σωληνάκι της βενζίνης (φωτό προσεχώς),
καθίσταται πιο εύκολη η αφαίρεση και επανατοποθέτηση των σωλήνων, στην περίπτωση αφαίρεσης του κινητήρα.
Και επιπλέον δεν χρειάζεται να αγχώνεται ο μάστορας με το σφίξιμο των εργοστασιακών ρακόρ,
τα οποία πρέπει να σφίγγουν ελαφρά χωρίς υπερβολές,
καθώς στεγανοποιούν με το λαστιχάκι και όχι μέταλλο με μέταλλο όπως τα καινούρια που τοποθετήθηκαν.
Πλέον η στεγανοποίηση είναι απλή υπόθεση, και δεν χάνεται κάθε φορά που αφαιρούνται οι σωλήνες.
Χαρακτηριστικά, το μανίσιο σωληνάκι υψηλής της αντλίας, ήταν κάργα σφιγμένο, και δεν ήμουνα και σίγουρος πως στεγανοποιούσε.
Το δε ταφάκι εισαγωγής, είχε αλλαχθεί κατά την άνοιξη του '21, και προφανώς μπήκε μεταχειρισμένο, και όχι καινούριο που του 'βαλα εγώ
(κατασκευής του 2018 παρακαλώ)
Το παλιό είχε ήδη κάνει εξωτερικές ρωγμές.
Το άλλο θετικό της υπόθεσης, είναι πως τα σωληνάκια τεφλόν, εκτός του ότι τα πάνε καλά με το LHM,
έχουν και υφή που διευκολύνει το λάδι να γλιστράει εσωτερικά, μειώνοντας ίσως τις εσωτερικές τριβές (λέμε τώρα...)
(Προσεχώς φωτογραφίες από το σωληνάκι της βενζίνης που μπήκε ανοξείδωτο.)
Έτοιμο για το ράλλυ Ντακάρ....