Τα πράγματα που αναφέρω είναι από προσωπική μου εμπειρία και δεν αντικαθιστουνε τα τεχνικά εγχειρίδια της Citroen.
Είναι καθαρά προσωπικές μου εμπειρίες δίχως να είμαι Μηχανικός Αυτοκίνητων.
Θέμα Φρένα (Εμπρός Δισκόφρενα, πίσω ταμπούρα)
Ένα από τα προβλήματα που αντιμετώπιζα όταν πήρα το 2cv μου ήτανε το θέμα της διπλοπεταλιας. Το πεντάλ δηλαδή για να σκληρύνει και να πιάσουνε τα φρένα έπρεπε να το πατήσω δυο φορές.
Στην αρχή φοβήθηκα άλλα μετά το συνήθισα...Αυτό βεβαίως είναι κάτι μη ασφαλές διότι αυτονόητα αν θελήσεις να φρενάρεις γρήγορα από κάποιο εμπόδιο στο δρόμο δε θα έχεις φρένα.
Έτσι αποφάσισα να ασχοληθώ με το κεφάλαιο Φρένα που είναι το Α και το Ω για την ασφάλεια μας άλλα και γι τους γύρω μας.
Στην αρχή αντικατεστησα τα υγρά LHM και έκανα πολύ καλή εξαέρωση, με τη σκέψη ότι ήτανε πολυκαιρισμενο το LHM και έχασε τις ιδιότητες του. Η αίσθηση του πεντάλ βελτιώθηκε λίγο αλλά η διπλοπεταλιά επέμενε.
Σαν Δεύτερο βήμα σκέφτηκα να αλλάξω την αντλία ώστε να ξέρω ότι η αντλία μου πρεσάρει κανονικά, άλλαξα λοιπόν την αντλία ξανάκανα εξαέρωση αλλά πάλι τα ίδια.
Σαν τρίτο βήμα επιθεώρησα τα πίσω ταμπουρα σκεπτόμενος ότι κάτι γίνεται με τα κυλινδράκια η ότι τα φερμουιτ μου αφήσανε χρόνους...
αντικατέστησα λοιπόν κυλινδράκια , φερμουιτ , και ότι άλλο υπήρχε εκεί μέσα, επίσης μέτρησα τη διάμετρο του ταμπουρου για φθορές όλα οκ.
Ρύθμισα την εκκεντρικότητα των φερμουιτ με αυτοσχέδιο εργαλείο.
Εφόσον αντικατέστησα τα φερμουιτ έπρεπε να ρυθμίσω τις 14 άρες βίδες εξωτερικά του ταμπουρου οι οποίες τεντώνουν η μαζεύουν τα φερμουίτ.
Τις ρύθμισα ένα κλικ πριν να αρχίσουνε τα φερμουίτ να πιάνουνε στα ταμπουρα...(Που να ήξερα..) δηλαδή η ρόδα να γυρίζει ελεύθερα δίχως να ακούγεται ο ήχος που πιάνει το φερμουιτ στο ταμπούρο.
Ξαναβάζω λοιπόν υγρά κάνω εξαέρωση αυτή τη φορά με αντλία κενού και έτοιμος για δοκιμή...
Η αίσθηση του πεντάλ σαφώς και βελτιώθηκε άλλα πάλι έπρεπε να το πατήσω από τη μέση και κάτω για να σκληρύνει , εάν δοκίμαζα να κάνω διπλοπεταλια το πεντάλ γινότανε πέτρα και μπλοκάρανε οι τροχοί...πράγμα που δε γινότανε πριν σε καμία περίπτωση...
Τα πρώτα χαμόγελα ήρθανε αλλά το πρόβλημα όμως δε λύθηκε 100%.
Έπειτα από πολύ σκέψη και γνωρίζοντας ότι δεν έχω κάπου διαρροές και τα εξαρτήματα μου είναι οκ σκέφτηκα ότι το πρόβλημα είναι σε κάποια μου ρυθμιση αλλά ποιά ?....
Διαβάζοντας το service Manual βρήκα ότι το έμβολο της αντλίας θα πρέπει να έχει κάποιο συγκεκριμένο διάκενο ( J )
αφού ρύθμισα to J στο 0,5 - 1,0 mm τα πράγματα βελτιώθηκαν. Το πεντάλ έγινε πιο σκληρό αλλά πάλι για να μπλοκάρουν οι τροχοί ήθελε διπλοπεταλιά.
Σαν τελευταία λύση σκέφτηκα να φέρω τα φερμουιτ να ακουμπάνε λίγο στο πίσω ταμπούρο(Δηλαδή γυρνώντας τη ρόδα να ακούγεται ελαφρά η επαφή του φερμουίτ), όταν το έκανα τα φρένα μου γίνανε αγνώριστα.
Η διαδρομή του πεντάλ μειώθηκε και σε απότομο φρενάρισμα οι τροχοί μπλοκάρουν!!
Επίσης ξανάεκανα εξαέρωση με τη κλασική μέθοδο (Ενα άτομο να πατάει φρένο και το άλλο άτομο να ανοίγει τον εξαερωτήρα)
Τα φρένα πια σε συνδυασμό με καινούργια λάστιχα σε σωστή πίεση είναι αγνώριστα!!!
Συνοψίζοντας...
α) Εξαέρωση καλύτερα με την κλασική μέθοδο γιατί η αντλία κενού δυσκολεύεται να τραβήξει από τα σωληνάκια του 2cv διότι είναι 4 mm στη διάμετρο.
β) Καλή ρύθμιση στα πίσω ταμπούρα διότι από αυτή τη ρύθμιση εξαρτάται η διαδρομή του πεντάλ.
γ) Τακτικός έλεγχος για διαρροές κλπ από το σύστημα
δ) Αποφυγή αγοράς από φθηνά κυλινδράκια διότι κάποια έχουνε μεγαλύτερη διαδρομή και έτσι μεγαλώνει και η διαδρομή στο πεντάλ.
και τέλος ...
Επειδή το 2CV είναι ένα αυτοκίνητο απλό και μπορεί να το επισκευάσει κάποιος με ελάχιστες γνώσεις Μηχανολογίας καλό είναι να μην κάνουμε επισκευές κλπ σε σύστημα φρένων αν δεν είμαστε 100% σίγουροι για αυτό που κάνουμε και τις επιπτώσεις του..
Είναι καθαρά προσωπικές μου εμπειρίες δίχως να είμαι Μηχανικός Αυτοκίνητων.
Θέμα Φρένα (Εμπρός Δισκόφρενα, πίσω ταμπούρα)
Ένα από τα προβλήματα που αντιμετώπιζα όταν πήρα το 2cv μου ήτανε το θέμα της διπλοπεταλιας. Το πεντάλ δηλαδή για να σκληρύνει και να πιάσουνε τα φρένα έπρεπε να το πατήσω δυο φορές.
Στην αρχή φοβήθηκα άλλα μετά το συνήθισα...Αυτό βεβαίως είναι κάτι μη ασφαλές διότι αυτονόητα αν θελήσεις να φρενάρεις γρήγορα από κάποιο εμπόδιο στο δρόμο δε θα έχεις φρένα.
Έτσι αποφάσισα να ασχοληθώ με το κεφάλαιο Φρένα που είναι το Α και το Ω για την ασφάλεια μας άλλα και γι τους γύρω μας.
Στην αρχή αντικατεστησα τα υγρά LHM και έκανα πολύ καλή εξαέρωση, με τη σκέψη ότι ήτανε πολυκαιρισμενο το LHM και έχασε τις ιδιότητες του. Η αίσθηση του πεντάλ βελτιώθηκε λίγο αλλά η διπλοπεταλιά επέμενε.
Σαν Δεύτερο βήμα σκέφτηκα να αλλάξω την αντλία ώστε να ξέρω ότι η αντλία μου πρεσάρει κανονικά, άλλαξα λοιπόν την αντλία ξανάκανα εξαέρωση αλλά πάλι τα ίδια.
Σαν τρίτο βήμα επιθεώρησα τα πίσω ταμπουρα σκεπτόμενος ότι κάτι γίνεται με τα κυλινδράκια η ότι τα φερμουιτ μου αφήσανε χρόνους...
αντικατέστησα λοιπόν κυλινδράκια , φερμουιτ , και ότι άλλο υπήρχε εκεί μέσα, επίσης μέτρησα τη διάμετρο του ταμπουρου για φθορές όλα οκ.
Ρύθμισα την εκκεντρικότητα των φερμουιτ με αυτοσχέδιο εργαλείο.
Εφόσον αντικατέστησα τα φερμουιτ έπρεπε να ρυθμίσω τις 14 άρες βίδες εξωτερικά του ταμπουρου οι οποίες τεντώνουν η μαζεύουν τα φερμουίτ.
Τις ρύθμισα ένα κλικ πριν να αρχίσουνε τα φερμουίτ να πιάνουνε στα ταμπουρα...(Που να ήξερα..) δηλαδή η ρόδα να γυρίζει ελεύθερα δίχως να ακούγεται ο ήχος που πιάνει το φερμουιτ στο ταμπούρο.
Ξαναβάζω λοιπόν υγρά κάνω εξαέρωση αυτή τη φορά με αντλία κενού και έτοιμος για δοκιμή...
Η αίσθηση του πεντάλ σαφώς και βελτιώθηκε άλλα πάλι έπρεπε να το πατήσω από τη μέση και κάτω για να σκληρύνει , εάν δοκίμαζα να κάνω διπλοπεταλια το πεντάλ γινότανε πέτρα και μπλοκάρανε οι τροχοί...πράγμα που δε γινότανε πριν σε καμία περίπτωση...
Τα πρώτα χαμόγελα ήρθανε αλλά το πρόβλημα όμως δε λύθηκε 100%.
Έπειτα από πολύ σκέψη και γνωρίζοντας ότι δεν έχω κάπου διαρροές και τα εξαρτήματα μου είναι οκ σκέφτηκα ότι το πρόβλημα είναι σε κάποια μου ρυθμιση αλλά ποιά ?....
Διαβάζοντας το service Manual βρήκα ότι το έμβολο της αντλίας θα πρέπει να έχει κάποιο συγκεκριμένο διάκενο ( J )
αφού ρύθμισα to J στο 0,5 - 1,0 mm τα πράγματα βελτιώθηκαν. Το πεντάλ έγινε πιο σκληρό αλλά πάλι για να μπλοκάρουν οι τροχοί ήθελε διπλοπεταλιά.
Σαν τελευταία λύση σκέφτηκα να φέρω τα φερμουιτ να ακουμπάνε λίγο στο πίσω ταμπούρο(Δηλαδή γυρνώντας τη ρόδα να ακούγεται ελαφρά η επαφή του φερμουίτ), όταν το έκανα τα φρένα μου γίνανε αγνώριστα.
Η διαδρομή του πεντάλ μειώθηκε και σε απότομο φρενάρισμα οι τροχοί μπλοκάρουν!!
Επίσης ξανάεκανα εξαέρωση με τη κλασική μέθοδο (Ενα άτομο να πατάει φρένο και το άλλο άτομο να ανοίγει τον εξαερωτήρα)
Τα φρένα πια σε συνδυασμό με καινούργια λάστιχα σε σωστή πίεση είναι αγνώριστα!!!
Συνοψίζοντας...
α) Εξαέρωση καλύτερα με την κλασική μέθοδο γιατί η αντλία κενού δυσκολεύεται να τραβήξει από τα σωληνάκια του 2cv διότι είναι 4 mm στη διάμετρο.
β) Καλή ρύθμιση στα πίσω ταμπούρα διότι από αυτή τη ρύθμιση εξαρτάται η διαδρομή του πεντάλ.
γ) Τακτικός έλεγχος για διαρροές κλπ από το σύστημα
δ) Αποφυγή αγοράς από φθηνά κυλινδράκια διότι κάποια έχουνε μεγαλύτερη διαδρομή και έτσι μεγαλώνει και η διαδρομή στο πεντάλ.
και τέλος ...
Επειδή το 2CV είναι ένα αυτοκίνητο απλό και μπορεί να το επισκευάσει κάποιος με ελάχιστες γνώσεις Μηχανολογίας καλό είναι να μην κάνουμε επισκευές κλπ σε σύστημα φρένων αν δεν είμαστε 100% σίγουροι για αυτό που κάνουμε και τις επιπτώσεις του..