Πρόλογος
Στις 25/02 είχα ανοίξει ένα
θέμα με τίτλο η DS μου όπου σε αυτό ενημέρωνα τους φίλους του φόρουμ πως πάει η αναζήτηση και ευχήθηκα κάποια στιγμή να ποστάρω την φωτογραφία της δική μου θεάς. Θυμάμαι ακόμα την ημέρα που έχασα μια DS στην Αίγινα (γνωστή σε όσους παρακολουθούν τις αγγελίες στο Internet) όπου είχε προσφερθεί ένα άγνωστος για μένα αλλά ευγενέστατο παιδί (Θοδωρής Λιώκης) που βρήκα στο facbook και γνωρίζει τις DS καλύτερα από την παλάμη του, να πηγαίναμε να την βλέπαμε. Ήταν φαντάρος ακόμα και όταν μπορούσε να πάμε η DS έκανε φτερά. Κάθε εμπόδιο για καλό όμως
Η ώρα αυτή ήρθε
The story..
Την προηγούμενη εβδομάδα ήμουν διακοπές στην Νάξο και εκεί που απολάμβανα το μπάνιο μου λαμβάνω ένα μήνυμα στο viber από τον ξάδελφο μου και μέλος του forum
citrobella.
Ο ξάδελφος είχε αναλάβει να βοηθήσει στην εύρεση της θεάς μου και ανά τακτά χρονικά διαστήματα μου έστελνε φωτογραφίες και link από κάποιες θεές, που για κάποιο λόγο ήταν αδύνατο να πάρω λόγω τιμής (ακριβές) ή κατάστασης (χάλια)
Το μήνυμα του ήταν όπως πάντα ολιγόλογο αλλά σαφές. Δεν υπάρχει λόγος να σας παραθέσω τα λόγια, σας παραθέτω εικόνες:
Την επόμενη μέρα προσπαθούσε να πάρει τηλέφωνο τον πωλητή αλλά δεν απαντούσε μέχρι τις 4 το απόγευμα και τα φίδια με έζωναν από παντού. Κάποια στιγμή απάντησε, με ενημέρωσε ο ξάδελφος και άρχισα να συνειδητοποιώ πως μάλλον, είμαι ιδιοκτήτης μιας θεάς..
Αργότερα ο ξάδελφος μου λέει πως θα την πάρει στις 31/07 (μια βδομάδα μετά).. Τότε κάποια άλλα ερπετά άρχισαν να με ζώνουν γιατί σκέφτηκα, Τσεχία αυτός, Αυστρία ο ξάδελφος αν λάβει καλύτερη προσφορά από την τιμή που συμφωνήθηκε, μην τον είδατε τον Κίτσο τον λεβέντη.
Η θεά σε οικογενειακά χέρια
Μόλις έλαβα την παρακάτω φωτογραφία, ήμουν πλέον ιδιοκτήτης ενός θρύλου και τίποτα δεν μπορούσε να το αλλάξει αυτό! Η χαρά είναι απερίγραπτη και η ανυπομονησία μεγάλη. Είναι σαν να έχεις γνωρίσει μια όμορφη κοπέλα να σε θέλει αλλά να τα λέτε δια αλληλογραφίας
Το αυτοκίνητο
Είναι μια υπέροχη Citroen DS 21 EFI λευκή χωρίς σκουριές με το τιμόνι που έβγαινε μέχρι το 1971 (το οποίο πάντα ευχόμουν να είχε η θεά μου), με 5 ταχύτητες φυσικά, με μανιτάρι φρένο και σε πολύ καλή κατάσταση με δεδομένο πως είναι και 43 χρονών.
Ζούσε όλη της την ζωή στην Νότια Γαλλία και τα τελευταία δυο χρόνια στην Τσεχία.
Χρειάζεται δυο πίσω λάστιχα, σφαίρες (οι οποίες έχουν ήδη αγοραστεί) και κάποιες αλλαγές στην εμφάνιση της μιας και η εσωτερική μοκέτα δεν είναι η δική της όπως και κάποια άλλα μικροπραγματάκια.
Το σπουδαιότερο είναι πως είναι ένα άριστο αυτοκίνητο και όλα τα υπόλοιπα περισσεύουν
Αυτή είναι η ιστορία της Χιονάτης.. Θα ακολουθήσουν περισσότερες φωτογραφίες και λεπτομέριες σύντομα
